History of Contemporary Techniques in Polish Composers' Published Works for Solo Flute
"Realized under the scholarship program of the Minister of Culture and National Heritage - Culture in the network"
Historia technik współczesnych w wydanych utworach kompozytorów polskich na flet solo
„Zrealizowano w ramach programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Kultura w sieci”
The aim of the paper is to show the musical audience that the precursors in the history of the evolution of contemporary flute techniques are Polish composers, not only Italians or Americans. A further goal will be to publish a publication on this topic. The lecture will be published in English on the YouTube channel.
From the second half of the twentieth century, music for "prepared" instruments began to be written. The preparation of the instruments consisted in distorting the sound, which changed the color and color. Music creators paid more attention to sonoristics (Luigi Nono, John Cage). Most composers are no longer interested in scales, series or music systems. They are turning rather towards the very wording and its laws. For creators, the object and the possibilities of the instrument and the possibilities of articulation are the subject of interest. Instruments suitably differentiated and enriched give a sensational sound material, which, subject to appropriate modifications, serves the composers as the starting material for their works.
In the initial material, selected by the composer, it is not always about the exact height of the sound of a given instrument, whether the conduct of a melodic line, more important are murmuring effects or other new sound obtained by using appropriate articulation. Thanks to these unconventional ways of playing, the composer proposes to the listener the sound of an instrumental color unknown to him.
The world precursors to the new flute technique were Bogusław Schaeffer (1953) and Roman Haubenstock-Ramati (1959).
Multimedia lecture
1. History of contemporary flute techniques.
2. Polish music against the background of socio-political changes after 1945
3. Executive practice of 20th century music in Poland
4. Development of sonoristics in works for solo flute of Polish composers along with the figures of artists.
Concert program
1953 - Bogusław Schaeffer - Two Studies for solo flute (Moeck Verlag, 1974)
1959 - Henryk Mikołaj Górecki - Three Diagrams for solo flute op.15 (PWM, Kraków, 1967)
1967 - Marta Ptaszyńska - Variations (PWM, Krakow, 1974)
1992 - Witold Szalonek - Haupt der Medusa I (Moeck Verlag, 1996)
Celem wykładu jest ukazanie muzycznej publiczności, że prekursorami w historii ewolucji technik współczesnych fletu są polscy kompozytorzy, a nie tylko Włosi czy Amerykanie. Dalszym celem będzie wydanie publikacji na ten temat. Wykład zostanie opublikowany w języku angielskim na kanale YouTube.
Od II połowy XX wieku zaczęto pisać muzykę na instrumenty „preparowane”. Preparacja instrumentów polegała na zniekształcaniu dźwięku, przez co zmianom ulegała barwa, kolorystyka. Twórcy muzyki większą uwagę przykładali do sonorystyki (Luigi Nono, John Cage). Większość kompozytorów przestaje się interesować skalami, seriami, czy systemami muzycznymi. Zwracają się raczej w stronę samego brzmienia i jego praw. Dla twórców przedmiotem zainteresowań staje się instrument i tkwiące w nim możliwości, głównie możliwości artykulacyjne. Instrumenty odpowiednio różnicowane i wzbogacane dają wręcz rewelacyjny materiał dźwiękowy, który poddany odpowiednim modyfikacjom, służy kompozytorom za materiał wyjściowy dla swoich utworów.
W materiale wstępnym, wyselekcjonowanym przez kompozytora, nie zawsze chodzi o ścisłą wysokość dźwięku danego instrumentu, czy prowadzenie linii melodycznej, ważniejsze stają się efekty szmerowe, czy inne nowe brzmienie uzyskane przez użycie odpowiedniej artykulacji. Dzięki tym niekonwencjonalnym sposobom gry kompozytor proponuje słuchaczowi brzmienie o nieznanej mu dotąd barwie instrumentalnej.
Światowymi prekursorami nowej techniki fletowej byli Bogusław Schaeffer (1953) i Roman Haubenstock-Ramati (1959).
Multimedialny wykład
1. Historia technik współczesnych fletu.
2. Polska muzyka na tle przemian społeczno-politycznych po roku 1945
3. Praktyka wykonawcza muzyki XX wieku w Polsce
4. Rozwój sonorystyki w dziełach na flet solo kompozytorów polskich wraz z sylwetkami twórców.
Program koncertu
1953 - Bogusław Schaeffer - Two Studies na flet solo (Moeck Verlag, 1974)
1959 - Henryk Mikołaj Górecki - Trzy diagramy na flet solo op.15 (PWM, Kraków, 1967)
1967 - Marta Ptaszyńska - Wariacje (PWM, Kraków, 1974)
1992 - Witold Szalonek - Haupt der Medusa I (Moeck Verlag, 1996)